Je ziet me niet graag komen, maar ik zie jou wel zitten. Muisstil probeer ik op jouw slaapkamer binnen te geraken, maar ik hoor je al snel zuchtend kreunen. Je wilt me te pletter slaan tegen je witte muren. Zoemend drijf ik jou tot wanhoop. Daarna vlei ik geruisloos neer met mijn vier poten en begin ik te zuigen. Jouw bloed, mijn hemel. Ik verplaats me een tweetal centimeter en begin opnieuw jouw warme vocht tot mij te nemen. Van jouw lekkere lichaam kan ik eindeloos genieten. Ik hou van je, mijn lieve hulpeloze slachtoffer. Langs jouw kant voel ik echter veel haat en woede.
Je spendeert aardig wat geld om geen bezoek meer van mij te krijgen. Ik ben niet bang van jou en heb heimelijk plezier in jouw vruchteloze pogingen om mij te verslaan. Voor mensen zoals jij zijn er menige winkelrekken gevuld met artikelen ter bevordering van de uitroeiing van mijn species.
Ultraviolet licht? Hoewel de wetenschap heeft aangetoond dat ik mijn prooien op warmte detecteer, blijft dit een goede verkooptruc.
Deet? Ik vind wel een plekje dat je vergat in te smeren.
Lange T-shirts? Ik kruip via je hals neer beneden en smul van je verrukkelijke borsten. Giftige dampen van zo’n muggenstekker? Het duurt een halfuurtje voor het volledig in werking treedt, dus ik ben gewoon wat sneller dan anders.
Citronella? Ik knijp even mijn neus dicht en vreet jou genadeloos op.
Elke avond opnieuw verlang ik naar jou. Ik drink je, jij slaat me. Onze liefde is niet
wederkerig, maar ik blijf jouw volhardende minnaar. Ik droom over jouw lichaamssap
pen, over jouw heerlijke warmte, over jouw gekreun, over jouw lichaam met bultjes van
gisterenavond. Morgen zie ik je graag terug wanneer mijn honger naar jou mij doet zoemen richting jouw slaapkamer. Ik weet je te vinden, mijn liefste.
