Je raadt nooit wie ik vandaag op bezoek heb gehad. Een pooier! En dat allemaal omdat ik twee massageboeken uit Holland moest hebben.
Ik vulde tijdens mijn online bestelling per ongeluk Kerkstraat nummer 10 in. Oeps mijn oude huisnummer. Toen ik mijn huis aankocht, googelde ik even mijn straat en google suggereerde nummer 10. Nieuwsgierig als ik ben, kwam ik te weten dat er Thaise massages werden aangeboden. Oei, toekomstige concurrenten?! De foto’s van de website lieten echter weinig aan de verbeelding over…. Naast de kerk is dus een notoir hoerenkot. Mannen die zullen komen naar mijn toekomstige massagepraktijk kan ik dus voor een happy ending altijd doorverwijzen. Handig!
Nu, mijn ene boek kwam al na twee dagen op het verkeerde adres toe… Dan toch maar even aanbellen bij mijn nieuwe buren. Niemand deed open. Waarschijnlijk waren ze ‘bezig’ en ik wilde hun werkzaamheden nu niet verstoren. Of waren ze bang dat ik een woedende vrouw was die hare vent had betrapt op zijn avontuurtjes?
Een half uurtje later deed bij een tweede poging een schaars geklede 40-jarige dame de deur open. Beetje gênant voor beiden, maar ik begon aan mijn verhaal over mijn boek. Al snel bleek dat ze geen Nederlands sprak, maar ‘de post’ had ze wel verstaan. Ze ging even naar achter en haalde trots mijn pakketje boven.
Afgehandeld, ware het niet dat ik was vergeten om bol.com te verwittigen dat er een foutje was in het afleveradres. En zo dus zag ik gisteren op mail dat het tweede boek opnieuw bij nummer 10 was afgeleverd. Verdomme, weeral een ongemakkelijk burengesprek in het vooruitzicht…Deze keer deden twee dames de deur open, opnieuw in weinig aan de fantasie overlatende tenues. Maar mijn boek was er niet meer…
“The boss has the book. ”Where do you live? The boss will come.” euh, ok dan.
En zo dus heb ik de afgelopen uurtjes gewacht op het bezoek van een pooier. Moest ik bang zijn als vrouw alleen? Hoe zou ‘the boss’ er uitzien…Zou hij kwaad zijn omdat ik de vrouwen heb gestoord tijdens hun werkuren? Om half negen klonk er zes keer een ritmisch geklop op het raam, zoiets wat je van een vriend verwacht, maar neen, het was de pooier. De pooier bleek een 45-jarige kleine corpulente vent te zijn die minder marginaal was dan verwacht. En hij was nog vriendelijk ook. Hij had bij de dichtere buren aangebeld voor te vragen of ze een Mira M. kennen. Zonder succes, want ik heb me nog niet voorgesteld. Hij heeft dan maar mijn pakketje teruggestuurd. Massageboeken hebben ze blijkbaar niet nodig op nummer 10.